De heiland

Valentijn

Hij breidt zijn armen uit
over de wereld onder de wolken
maar niemand die hem in de ogen kijkt
omdat hij twee ruggen heeft:
zijn voorkant is verdwenen

De priemende ogen die je ziel
doorboorden met schuldgevoel
de veroordelende rimpels in zijn
voorhoofd, de mond die zuinig
elke lichaamslust verbood

De macht is hem ontglipt
over jouw heil en zaligheid
uit zijn handen die nu
hulpeloos ten hemel reiken
vloeit nu geen vergiffenis meer
geen monopolie op innerlijk licht

Heiligheid vermenigvuldigt de macht
in het kwadraat over de keuze
tussen goed en kwaad
de duivel was een instrument
om te heersen en te verdelen

Buiten de natuur geplaatst is de mens
een vreemde voor zichzelf
de goden hebben ons niet nodig
zij trekken zich terug achter
de lianen van de geschiedenis

Het jonge kind kijkt om
verschrikt, ziet dat zelfs de schapen
hun herder verlaten
en gaat verder