Jeugdheimwee

Joris Olivier

Waan mij soms weer jong te zijn,
voel dan mijn bloed weer razen,
vlinders fladderen af en aan,
tijd we pin-up boekjes lazen.

Jongensharten gingen overslaan,
als dat ene meisje uit de klas
naar hem lachte spontaan,
zij diens liefdesversje las.

Een allereerste aarzelende zoen,
in het altijd duistre fietsenhok,
hij vroeg, zullen we het doen,
voelde onder meisjes rok.

Zij van schrik een kreet slaakte,
van z’n erectie die ze voelde,
zo opgewonden raakte,
wilde hij bedoelde.

Zo’n prille liefde smaakte zoet,
blijft in je geheugen gegrift,
voel je weer ’t kokende bloed,
geraakt door liefdesdrift.