Meer niet

Joris Olivier

Vierenzestig, meer niet,
toen jij, ongewild, mij achterliet,
ik achterbleef zonder jou,
mij slechts restte rouw.

Jaren gingen sinds voorbij
zonder lief. Leegte aan mijn zij
voelt als mij opgelegde straf,
wijl jij mij zoveel liefde gaf.

Het is zo vreemd ik nog ben,
ik aan jouw niet-zijn wen,
weer kan lachen, vrolijk zijn,
genieten van het zijn.

Het leven gaat gewoon door,
jij komt daarin niet meer voor,
alsof jij nooit bent geweest,
alleen doorleeft in mijn geest.