Depressie

Dichtertje

Een diepe zwarte put zonder trapje
Iets waar ik met geen mogelijkheid uit kom
Ik sta op in angst en verdriet
Om vervolgens opnieuw heel de dag in de put te zitten

In de put alleen met mijn gedachtes
De gedachtes waar ik zo voor vrees
Gedachtes nog zwarter dan de put zelf
Ik kan ze niet tegenhouden of wegjagen
Ik kan ze alleen maar toelaten
Ik kan alleen maar toekijken hoe de gedachtes de put nog zwarter maken

Als ik naar boven kijk, zie ik licht
Onbereikbaar licht
Hoe hard ik het ook probeer
Hoe hoog ik ook spring
Het licht blijft onbereikbaar
Ik zie andere mensen van het licht genieten
Zelf blijf ik in de diepe put

In het begin is er hoop
Hoop op licht
Hoop op een einde aan de duisternis
Hoop die langzamerhand zwakker wordt

Elke dag wordt het zwaarder
Elke dag verlang is sterker naar een einde
Elke dag kan ik de gedachte om mezelf wat aan te doen minder goed wegstoppen
Hoe uizichtlozer de situatie wordt
Hoe liever ik er zelf een einde aan wil maken

Ik bid vaak
De hoop dat God mij helpt is groot
Elke dag vraag ik om zijn hulp
Zonder zijn hulp kom ik niet uit de put
Ik hoop dat hij mij een trappetje geeft
Zodat ik eindelijk uit de put kan klimmen
En eindelijk weer van het licht kan genieten.