Verborgen verleden

Paul Duyvesteyn

Een jongeling staat bij vluchtig vroeglicht,
in zijn korte kniebroek en gekartelde kiel
De nieuwe ochtend dampt zijn kleuren en geuren
Hij denk aan groene galjoenen
die zich door mistflarden omringen

Tranen en tranen stromen over zijn schone wangen
Hij luistert naar zacht gekweel van zingende zangvogeltjes
Met vijf vingers op een puimstenen parkbank
pianoneert hij vol overgave dit liederenfestijn,
genietend van verandering van verborgen verleden