Dat verenigende plein...

Dakoyria

Pal naast me zit dan op een houten bankje die
invalide mevrouw Haar lieve schat van een man
die met alle plezier haar wel ijs halen wou...
Chocoladesmaak puur moest het zijn! Met afschuw
bekijk ik het onduidelijke donkere goedje in een
kartonnen bekertje dat even goed een taaie drop-
massa kon zijn

Zij verzekert me echter: het is heus pure chocola
en proeft behoedzaam door Zorgzaam verwijdert er
haar man wat kledingvlekken die ontstaan zijn hoor
Op die zonnige plaats, een groot plein, waar 'ieder'
zomaar nu samenkwam, vredig en goed gestemd De
zon scheen warm en men alweer plannen maakte voor een
volgende keer.

Dakoyria, 2023.