Opengescheurde handen

Paul Duyvesteyn

Op het kerkhof beukt zuidenwind tegen zerken
Van een vers gegraven graf is de zandhoop opnieuw teruggeblazen
Bossen bloemen waaien verscheurd van graf naar graf

Sommige grafplaten zijn zo gespleten dat namen onleesbaar zijn
Enkele zijn op een grote hoop tegen aula's toegangsdeur gesmeten

Twee nabestaanden zoeken tevergeefs tussen brokstokken
Met betraande ogen zakken ze overmoeid tegen een kerkmuur,
verwonderd naar hun opengescheurde handen starend