Vrijwillig leven

Valentijn

Als de zwoelte van de nacht
zachtjes neerdaalt
tentakels mijn blik vergruizelen
vergeten parels voorbij zweven
oude kaarsen de tijd verdruipen
en de koekoek mijn gedachten steelt
blijkt hoe broos mijn leven is

Onze smetteloze idealen
ze gehoorzamen aan de dood
Vanwege de gespijkerde pijn
geven ze namen aan het landschap
waarin beken en rivieren
wisselen van naam
geluiden omvormen tot lichtflitsen,
de nacht omkeert in de dag
een vleugelslag zwaarte wint
als in de ijzertijd

Geluk bestaat niet zonder gezichten
Ik zie de huiverigen schuilen
onder hun blinde hoop
gered te worden in de eeuwigheid
door een hogere macht
die met wijsheid een uitzicht
zou moeten bieden door het gebroken
raam van het bestaan

Een vriend is een goede vriend
door het luisteren naar het zwijgen
op zoek naar de dromen
van de houtsnip
totdat je ervaart dat er
geen taal is van
volmaakte helderheid

Hoe dankbaar zijn we als ons beest
dat slaapt in de coulissen
zich overgeeft
aan vrijerijen om gek
van te worden van geluk
zonder de zonden te begaan
die de wereld bevuilen

We zoeken rust,
bidden tot iconen van
het vertier opdat we het
stralende licht van eenvoud
ontvangen, gered van een
gebroken ziel
maar verdoofd door verdriet
dat eenzaamheid heet,
wanhopig slaan en bonken we
op deuren van het hart
dat gesloten is
de geblindeerde ramen van
onze zelfkennis voorkomen
dat we ons lijden kunnen zien

Als je het noodlot hebt uitgedaagd
gevloerd op de grond
laat je dan niet verslinden
door zelfbeklag of
spijt hebben van oude woorden
Laat bitterheid oplossen
in glazen goedheid
versnij de machteloosheid
De weg naar vrijwillig leven
is geen geheim
Schenk jezelf genade,
laat los de dierenriem
wakker wordend
zonder wraakzucht