Schreeuw van Verlorenheid

Amée

In de schaduw van de wereld, waar duisternis spreekt,
Zinloos geweld, een symfonie waar niemand om smeekt.
Rauwe klanken van haat, als scherven van gebroken glas,
Een verhaal van pijn, een dans in het donker, zonder pas.

Onschuldige harten, als bloemen in de wind gebogen,
Verscheurd door wreedheid, in het geweld verborgen.
Zinloze daden, als regen in een droge woestijn,
Een leegte achterlatend, waar ooit vreugde zou kunnen zijn.

De wereld huilt, tranen van onbegrip en spijt,
Waarom, vraagt de stilte, in deze donkere nacht.
Zinloos geweld, een schreeuw van verlorenheid,
Een roep om vrede, omarmd door het menselijk geslacht.

Laten we streven naar een wereld, vrij van deze keten,
Waar liefde en begrip de woorden zijn die we meten.
In het licht van mededogen, laten we samen staan,
Tegen zinloos geweld, eenheid smeden, hand in hand gaan.