geluk

Peter Paul Doodkorte

als in het rijshout ooit
waar vlinders onze liefde entten
zich de jaren ringen
van koraal richting robijn
vertakt onder haar groene kroon
uit de wortels van bloei
het spruit aan de stam
zich lavend aan haar bron
die langs opperhuid wellend
haar minnende affectie adert
die zelfs bij windkracht tegen
gelijk een zinderende middagzon
vallende druppels tot regenboog verkleurt

haar vlammend hout
brandt het vuur van passie
die zelfs elkaars gebreken koost
de rode gloed van het verbond
versterkt doorheen de jaren
de oogst van het fortuin
die voorbij betekenis van woorden
vrucht geeft aan het onuitsprekelijke
dat doorheen de seizoenen van het leven
ons mantelt in gegeven jaren

de weelde van het weten
ik wil zijn wat jij bent voor mij

geluk