Onovertroffen

Joris Olivier

Denkend aan ‘k niet wil denken,
zie ‘k beelden deinend gaan,
als zachte fluisteringen,
ik niet kan weerstaan.

Met gesloten ogen zie’k de beelden,
ik nooit kan, nooit zal vergeten,
zal meedragen, heel mijn leven,
niets ooit kan evenaren.

Wist van den beginne af aan,
deez beelden voor eeuwig
op ‘t netvlies gebrand,

zullen nimmer vervagen,
blijven immer ongeëvenaard,
tot voorbij ’t eind’ der tijden.