Ongehoord

Joris Olivier

Ik ken een meiske, zo schoon,
aan wie ‘k mijn liefde betoon,
haar schoonheid onbeschrijflijk,
mijn verliefdheid ongeneeslijk.

Ik kijk in d’r ogen zo blauw,
denk, was ik maar even jou
weet, dat kan niet zo zijn,
ik ben niet jou, maar mijn.

Fi donc zij ziet mij niet staan,
kijkt dwars door mij henen,
mijlen ver van mij vandaan,

loop voor haar op m’n tenen,
zij wil mijn bede niet verstaan,
ondanks ‘r elke dienst verlene.