Opnieuw begin
Mijn verre blik verdwijnt
in het zwart van de eindeloze zee,
waarover d'eeuwige deining
wegdrijft uit mijn zicht.
Dromend van ‘t toverland
ver weg, in ’t ver verschiet,
vaart de bleke maan op de kim
als ’n spookschip naar die ‘k bemin.
‘k Wilde, ‘k was de kapitein,
zo varend achter de kim,
dra bij mijn lief te zijn,
dan opnieuw begin.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 30-03-2024
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Joris Olivier (Actief sinds: 09-06-2023)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Opnieuw begin’ van Joris Olivier zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.