nagel van mijn doodskist

Sarah Vandenbroucke

nagel van mijn doodskist
op een dag had je me zo beslist
ik herinner me niet meer hoe het precies is gegaan,
wel dat ik niet meer wilde bestaan.
de persoon in wie ik mijn vertrouwen leg,
was plots weg.
vol onbegrip, ik kon het niet zien
ik was slechts tien.
je deed me pijn op alle plaatsen
je liefde begon wegkaatsen.
blijf weg van de porto,
waarom doe je zo?
een kind dat geliefd wil zijn,
leed toch zoveel pijn.
alle zware woorden,
die moest ik aanhoren.
die blik op je gezicht,
beter hou ik mijn mond nu dicht.
je ogen zijn dan rood
alsof er iets in je schoot.
waarom verwens je mij?
ik was altijd zo blij.
ik rende naar mijn kamer
ik ontliep mijn agressieve vader.
bang ben ik voor hem,
de man die ik niet eens ken.
waar heb ik dit aan verdient?
het begon op de leeftijd van tien.
liefde zocht ik overal,
aangezien jij mij niet liefhebben zal.
de nagel van mijn doodskist.
op een dag, had jij mij zo beslist