De strijder

Paul Duyvesteyn

In duisternis van jaren
O strijder met de gouden helm
Je voetstappen die sterren drukken in de aarde
Geharnast tegen overzeese winden

Wie heeft jou naar dit strijdgewoel begeleid
Je kameraden die in de barak hun bedden hebben verplaatst
Misschien de koude tocht die over het land raast

Je gezicht zo grijs als een bewolkte maan
Met je strak getrokken gordel
Van gebarsten leer, o strijder
Je gepoetste laarzen sterk en wijd
Stap voor stap klaar voor de strijd

Het web van de twijfel is jouw last
O strijder van onverwachte maanschaduwen
Steek met elke ademtocht je kromzwaard in de grond
Schrijf je analen
Op een verwaaid vijgenblad

O strijder, laat je niet kussen
Door de stille omhelzing van de dood
Ga rusten bij elke morgenstond
Trek bij avondschemering je laarzen uit
Laat je verwarmen door avondgloed

Ga bij nadering van de nacht voor open vuur zitten
Rust als het licht vervaagt, o strijder