Het sneeuwt fel verwaaide bloesem...
Het sneeuwt zelfs nu nog aan allang verwaaide bloesem
Zij bereidt mij een onvrijwillig welkom bij de voordeur
Wat gaf het per saldo nog het meest? Storm en bliksem,
stortregens zijn overvloedig geweest
Even vergeet je de lieflijkheid van de jonge lente, zo'n
weliswaar voorspelde bui die zomaar van alles verstoort
Bij mij binnen raakt onverwacht een gast, de bel maar
nauwelijks gehoord
Een kletsnat jack wordt snel breed uitgehangen
Een warme kop met drinken die voor opklaring zorgt
Het voelt alsof je daar teminste recht op hebt, al naar
het tenminste behoort.
Dakoyria, 15 april 2024.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 15-04-2024
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Dakoyria (Actief sinds: 08-11-2015)
Informatie bij het gedicht
Even is het storm met een fikse windkracht, een teveel wegspoelende regenbui met een vleugje zon dat kort na dit alles toch weer tevoorschijn klom Wat is het nou herfst of lente die nog maar pas begon... Bloesem vermengt zich met andere nattigheid van korte duur, dat dan wel Maar toch: zo zuur dat de witte bloesem zich als regen aandiende
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Het sneeuwt fel verwaaide bloesem...’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.