Krom gebogen

Joris Olivier

Krom gebogen over ‘t stuur,
fietst zij door wind en regen,
heeft in weer zo bar en guur
de felle stormwind pal tegen.

Thuis wacht de kinderschare,
hongrig met lege maag en blik,
vader zwierf ver over de baren,
spoelde levenloos aan in ’t slik.

Moeder toonden ze haar man,
ze herkende van hem zijn ring,
kindren weten ‘r nog niet van,

weten niet waar moe heenging,
tot ze vernemen van buurman,
dat hun vaders schip verging.