De Leeuw

Evert Jan (Erwin) Jonkman

In het nachtelijke hemelrijk schittert haar sterrenbeeld,
de trotse Leeuw, majestueus en helder, aan de Hemel gedeeld.
Haar kracht en moed, een symbool voor alle dapperheid,
een vorstelijke ziel, in het universum uitgespreid.

Maar hier op aarde, een vrouw met leeuwachtig vuur,
Bevlogen en betoverend, met een innerlijke structuur.
In haar ogen weerspiegeling van een vurige hartstocht,
een ontembare kracht, die zij vol ontzag voortbracht.

Zij bijt de man, maar op een manier die mooi kan zijn,
verleidelijk en gracieus, brengt ze passie en pijn.
Haar tanden boren in zijn ziel, een mengeling van genot en pijn, een dans van intimiteit, waarin harten gesmolten zijn.

Maar achter haar stralende façade schuilt soms een zucht,
want het lastige van schoonheid is het innerlijke gerucht.
Ze draagt haar masker van kracht met speels gemak, maar binnenin verlangt ze naar een rustmoment, haar zwak.

Ze heeft het lastig, als een Leeuwin in midden van de strijd,
in haar streven naar perfectie, waar ze altijd naar verwijst.
Maar ondanks haar worstelingen, komt ze altijd weer boven, een sterke vrouw, die weet dat ze nooit op zal doven.

Dus aanschouw de vrouw, die als een leeuw weet te leven,
met gratie en trots, haar vurige kracht blijft ze geven.
Mooi en moedig, met haar lastige aflatende ziel in het licht,
de Leeuw als sterrenbeeld, dat haar innerlijke waarheid verlicht!

Evert Jan (Erwin) Jonkman 21-08-2023